Eddy Merckx – najlepszy kolarz w historii

Wstęp

Eddy Merckx to postać, która na zawsze zmieniła oblicze kolarstwa szosowego. Nazywany „Kanibalem” ze względu na swoją bezwzględną determinację w dążeniu do zwycięstw, Belg stał się symbolem dominacji w świecie dwóch kółek. Jego kariera to nie tylko imponująca liczba trofeów, ale także rewolucja w sposobie postrzegania tego sportu. Merckx nie jeździł, by być drugim – jego celem było całkowite zniszczenie konkurencji, co udowadniał w każdym wyścigu. W tym artykule przyjrzymy się fenomenowi tej legendy, która mimo upływu lat wciąż pozostaje niedoścignionym wzorem dla kolejnych pokoleń kolarzy.

Najważniejsze fakty

• 525 zwycięstw – absolutny rekord wszech czasów, w tym 445 jako zawodowiec, co czyni go najskuteczniejszym kolarzem w historii.
• Potrójna Korona – jako jedyny w historii wygrał w jednym sezonie (1974) Tour de France, Giro d’Italia i Vuelta a España.
• Wszechstronność – wygrał wszystkie pięć najważniejszych klasyków jednodniowych, co udało się tylko dwóm innym zawodnikom.
• Rekord godziny – w 1972 roku przejechał 49,431 km, ustanawiając wynik, który przetrwał aż 28 lat.

Eddy Merckx – król kolarstwa szosowego

Eddy Merckx to postać, która na zawsze zmieniła oblicze kolarstwa szosowego. Nazywany „Kanibalem” ze względu na swoją bezwzględną determinację w dążeniu do zwycięstw, Belg stał się symbolem dominacji w świecie dwóch kółek. Jego wszechstronność była niesamowita – potrafił wygrywać zarówno w klasykach jednodniowych, jak i wieloetapowych wyścigach. To jedyny kolarz w historii, który wygrał wszystkie pięć najważniejszych klasyków, a także zdobył Potrójną Koronę (Tour de France, Giro d’Italia i Vuelta a España). Jego styl jazdy, polegający na atakowaniu w każdych warunkach, sprawił, że rywalizacja z nim była niemal niemożliwa.

Merckx nie tylko wygrywał – niszczył konkurencję. Jego rekord 525 zwycięstw w karierze (w tym 445 jako zawodowiec) pozostaje niepobity. Jego wpływ na kolarstwo wykraczał poza same wyniki – stał się ikoną, która inspirowała kolejne pokolenia zawodników.

Początki kariery i pierwsze sukcesy

Merckx urodził się w 1945 roku w Meensel-Kiezegem, małej miejscowości we Flandrii. Jego pierwszy rower był używany, kupiony przez rodziców, gdy miał zaledwie 8 lat. Już wtedy marzył o tym, by zostać jak Stan Ockers, belgijski mistrz Tour de France. Jego talent objawił się szybko – w 1961 roku, mając 16 lat, wziął udział w swoim pierwszym wyścigu w Brukseli.

• 1964 – zdobywa złoty medal na amatorskich mistrzostwach świata w Sallanches.
• 1965 – debiut jako zawodowiec w zespole SOLO-SUPÉRIA.
• 1966 – pierwsze wielkie zwycięstwa: Mediolan-San Remo i Tour des Flanders.

Jego styl jazdy od początku był agresywny – nie czekał na finisz, tylko atakował, gdy tylko miał okazję. Zawsze czułem, że muszę być najlepszy – mówił później. W 1967 roku wygrał mistrzostwa świata w Heerlen, co potwierdziło, że nadchodzi nowa era w kolarstwie.

Przełomowy rok 1969

Rok 1969 to moment, w którym Merckx stał się absolutną legendą. W Tour de France nie tylko wygrał klasyfikację generalną, ale też zdobył koszulkę górską i punktową, czego nikt wcześniej ani później nie powtórzył. Jego dominacja była tak przytłaczająca, że organizatorzy zaczęli się obawiać, że wygrywając zbyt łatwo, odbierze wyścigowi dramaturgię.

W tym samym roku wygrał też:

• Giro d’Italia
• Mediolan-San Remo
• Liège-Bastogne-Liège

To wtedy też zdobył swój pierwszy tytuł Sportowca Roku na świecie. Jego styl jazdy – ciągłe ataki, brak umawiania się z rywalami – sprawił, że kibice go uwielbiali, a konkurencja… bała się go. Nie jeździłem, żeby być drugim – mawiał. I rzeczywiście, przez całą karierę rzadko musiał się zadowalać srebrnym medalem.

Kanibal – fenomen kolarskiej dominacji

Eddy Merckx to postać, która na zawsze zmieniła oblicze kolarstwa. Jego bezwzględna dominacja w peletonie przez ponad dekadę sprawiła, że stał się symbolem tego sportu. Nie bez powodu mówi się, że był najbardziej wszechstronnym kolarzem w historii – wygrywał zarówno w klasykach jednodniowych, jak i wieloetapowych wyścigach, a także na torze. Jego styl jazdy, polegający na ciągłych atakach i nieustannej presji na rywali, sprawiał, że konkurencja często czuła się bezsilna. Merckx nie tylko wygrywał – niszczył psychicznie przeciwników, zostawiając ich daleko za sobą. To właśnie ta totalna dominacja sprawiła, że stał się legendą jeszcze podczas aktywnej kariery.

Skąd wziął się przydomek „Kanibal”?

Przydomek „Kanibal” został nadany Merckxowi przez jego kolegę z drużyny, który zauważył jego nienasycony głód zwycięstw. Belg nie potrafił jeździć „na pół gwizdka” – każdy wyścig traktował jak walkę na śmierć i życie. Zawsze odczuwałem i nadal odczuwam specyficzną rozkosz w byciu najlepszym – mówił sam Merckx. Jego styl jazdy rzeczywiście przypominał kanibala – pożerał rywali psychicznie i fizycznie, często atakując już od pierwszych kilometrów. Nie umawiał się z konkurentami, nie jeździł defensywnie – jego jedynym celem było całkowite zdominowanie wyścigu. To właśnie ta bezkompromisowa postawa sprawiła, że przydomek stał się jego drugim imieniem.

525 zwycięstw – rekord wszech czasów

Statystyki Merckxa są absolutnie porażające. 525 zwycięstw w karierze (w tym 445 jako zawodowiec) to liczba, która wydaje się abstrakcyjna we współczesnym kolarstwie. Dla porównania – współcześni liderzy peletonu osiągają około 20-30 zwycięstw rocznie, podczas gdy Merckx w najlepszych sezonach potrafił wygrywać ponad 50 razy w roku. Jego rekord obejmuje wszystkie możliwe rodzaje wyścigów:

Co najbardziej zadziwiające, Merckx nie specjalizował się w jednym typie wyścigów. Był mistrzem uniwersalnym, który potrafił wygrywać zarówno na płaskich etapach, podjazdach, jak i w jeździe indywidualnej na czas. Jego wszechstronność do dziś pozostaje niedoścignionym wzorem dla kolejnych pokoleń kolarzy.

Potrójna Korona i inne historyczne osiągnięcia

Eddy Merckx to jedyny kolarz w historii, który zdobył Potrójną Koronę kolarstwa w jednym sezonie (1974). Oznacza to wygranie trzech najważniejszych wyścigów wieloetapowych: Tour de France, Giro d’Italia i Vuelta a España. To osiągnięcie porównywalne jest do zdobycia złotego medalu olimpijskiego, mistrzostwa świata i rekordu świata w jednym roku. Merckx zdominował również klasyki jednodniowe, wygrywając wszystkie pięć tzw. monumentów kolarstwa. Jego wszechstronność była absolutnie wyjątkowa – potrafił wygrywać zarówno na płaskich etapach, jak i w górach.

Tour de France, Giro d’Italia i Vuelta a España

Merckx wygrał pięć razy Tour de France (1969-1972, 1974), co stawia go w gronie zaledwie czterech kolarzy z takim osiągnięciem. W 1969 roku dokonał czegoś niesamowitego – wygrał nie tylko klasyfikację generalną, ale też punktową i górską. W Giro d’Italia również triumfował pięć razy, ustanawiając rekord wspólnie z Alfredo Bindą i Fausto Coppim. Vuelta a España wygrał raz (1973), ale to wystarczyło, by dołączyć do elitarnego grona zdobywców Potrójnej Korony. Jego styl jazdy we wszystkich trzech wyścigach był podobny – atakował zawsze, gdy tylko miał na to siły.

• Tour de France: 5 zwycięstw, 34 wygrane etapy
• Giro d’Italia: 5 zwycięstw, 24 wygrane etapy
• Vuelta a España: 1 zwycięstwo, 6 wygranych etapów

Mistrzostwa świata i klasyki

Cztery tytuły mistrza świata (1964 jako amator, 1967, 1971, 1974) stawiają Merckxa na równi z największymi legendami kolarstwa. W klasykach jednodniowych był absolutnie bezkonkurencyjny. Wygrał wszystkie pięć najważniejszych klasyków, co udało się tylko dwóm innym kolarzom w historii. Jego rekord siedmiu zwycięstw w Mediolan-San Remo do dziś pozostaje niepobity. W Liège-Bastogne-Liège wygrywał pięć razy, podobnie jak w Paryż-Roubaix trzykrotnie stawał na najwyższym stopniu podium.

Zastanawiasz się, ile czasu zajmuje dostawa paczki z Shein oraz skąd pochodzą przesyłki? Odkryj odpowiedzi na te pytania i zaplanuj swoje zakupy z jeszcze większą precyzją.

Wszechstronność – tajemnica sukcesu Merckxa

Eddy Merckx to przykład kolarza, którego wszechstronność nie miała sobie równych w historii tego sportu. Nie ograniczał się tylko do jednej dyscypliny – potrafił dominować zarówno na szosie, jak i na torze, a nawet w kolarstwie przełajowym. Jego umiejętność adaptacji do różnych warunków i stylów jazdy była absolutnie wyjątkowa. To właśnie ta uniwersalność sprawiła, że stał się legendą – mógł wygrywać sprinty, podjazdy i jazdy indywidualne na czas. W przeciwieństwie do wielu współczesnych specjalistów, Merckx nie miał słabych punktów – jego siła tkwiła w kompletnym opanowaniu wszystkich aspektów kolarstwa.

Zwycięstwa na szosie, torze i w przełajach

Lista osiągnięć Merckxa jest imponująca pod każdym względem. Na szosie zdobył wszystko, co tylko było możliwe:

• 11 zwycięstw w Wielkich Tourach (5x Tour de France, 5x Giro d’Italia, 1x Vuelta a España)
• 28 triumfów w klasykach jednodniowych, w tym rekordowe 7 wygranych w Mediolan-San Remo
• 4 tytuły mistrza świata (1967, 1971, 1974 jako zawodowiec)

Ale to nie wszystko – na torze odniósł 17 zwycięstw w sześciodniówkach, a w kolarstwie przełajowym także święcił triumfy. Ta różnorodność osiągnięć pokazuje, jak kompletnym był zawodnikiem. W przeciwieństwie do wielu współczesnych kolarzy, którzy specjalizują się w jednej dyscyplinie, Merckx czuł się świetnie w każdych warunkach.

Rekord godziny w Meksyku

25 października 1972 roku Merckx wpisał się na stałe do historii kolarstwa, ustanawiając w Meksyku rekord świata w jeździe godzinnej. Pokonał wtedy dystans 49,431 km, co było wynikiem absolutnie niesamowitym jak na tamte czasy. Ten rekord przetrwał aż 28 lat, aż do 2000 roku, kiedy poprawił go Chris Boardman. Co ciekawe, Belg przygotowywał się do tej próby z typową dla siebie skrupulatnością – specjalnie trenował na wysokości, by przyzwyczaić organizm do warunków panujących w Meksyku. To osiągnięcie dodatkowo potwierdziło jego status najbardziej wszechstronnego kolarza wszech czasów, łączącego wytrzymałość z niesamowitą siłą.

Kontrowersje i problemy z dopingiem

Kariera Eddy’ego Merckxa, choć pełna chwały, nie była wolna od kontrowersji związanych z dopingiem. W latach 60. i 70. XX wieku kolarstwo borykało się z poważnym problemem stosowania niedozwolonych substancji, a sam Belg kilkukrotnie znalazł się w centrum takich podejrzeń. Choć nigdy nie przyznał się do świadomego stosowania dopingu, jego kariera została naznaczona kilkoma głośnymi incydentami. W środowisku kolarskim wciąż toczą się dyskusje, na ile jego fenomenalne osiągnięcia były wynikiem naturalnego talentu, a na ile wspomagania farmakologicznego.

Merckx zawsze bronił swojej niewinności, twierdząc, że był ofiarą błędów proceduralnych i niesprawiedliwych oskarżeń. Jego stosunek do dopingu ewoluował wraz z wiekiem – od pełnego zaprzeczania w czasach aktywności sportowej, po bardziej wyważone opinie na emeryturze. W wywiadach często podkreślał, że w jego czasach kontrole antydopingowe były znacznie mniej skuteczne niż obecnie.

Dyskwalifikacja na Giro d’Italia 1969

Najbardziej znany incydent dopingowy w karierze Merckxa wydarzył się podczas Giro d’Italia w 1969 roku. Belg został zdyskwalifikowany po pozytywnym wyniku testu na amfetaminę, co wywołało ogromne poruszenie w świecie kolarstwa. „Ze łzami w oczach tłumaczyłem się przed dziennikarzami” – wspominał później. Co ciekawe, dyskwalifikacja została uchylona po kilku dniach, gdy UCI uznała, że mogło dojść do błędu proceduralnego.

Merckx do końca utrzymywał, że padł ofiarą spisku, mającego na celu uniemożliwienie mu wygranej w wyścigu. Twierdził, że etap, na którym rzekomo miał stosować doping, był na tyle łatwy, że nie potrzebował żadnych wspomagaczy. Ta kontrowersja nie przeszkodziła mu jednak w dominacji w Tour de France kilka tygodni później, co wielu uważa za jego największe sportowe osiągnięcie.

Stosunek do dopingu w kolarstwie

W późniejszych latach Merckx wypowiadał się krytycznie na temat dopingu w kolarstwie, choć jednocześnie wskazywał na hipokryzję w podejściu do tego problemu. Kolarstwo jest niesprawiedliwie traktowane w porównaniu do innych sportów – mówił, sugerując, że w wielu dyscyplinach problem jest równie poważny, ale mniej nagłaśniany. Jednocześnie podkreślał, że współczesne kolarstwo zrobiło ogromny postęp w walce z dopingiem.

Jego postawa wobec Lance’a Armstronga, który został zdemaskowany jako oszust dopingowy, była zaskakująco wyrozumiała. Merckx wielokrotnie deklarował: „Wierzę bardziej w to, co mówi Lance, niż w to, co piszą gazety”. Ta lojalność wobec kolegi po fachu spotkała się z krytyką środowiska, ale pokazała też, że Belg nigdy nie potępił całkowicie zawodników oskarżonych o doping, rozumiejąc złożoność tego problemu w świecie wyczynowego sportu.

Poszukujesz inspiracji na zdrowe i pyszne kanapki dla dziecka do szkoły? Poznaj nasze propozycje, które zachwycą nawet najbardziej wybredne podniebienia.

Życie po zakończeniu kariery

Gdy Eddy Merckx w 1978 roku zakończył karierę zawodową, wielu sądziło, że odejdzie w cień. Nic bardziej mylnego. „Kanibal” pozostał aktywny w świecie kolarstwa, choć w zupełnie nowej roli. W przeciwieństwie do wielu byłych sportowców, którzy po zakończeniu kariery tracą kontakt ze swoją dyscypliną, Merckx znalazł sposób, by nadal kształtować oblicze kolarstwa. Jego życie po zakończeniu ścigania to historia biznesowych sukcesów, ambasadorskiej działalności i nieustannej promocji tego sportu. W 1996 roku król Belgii Albert II nadał mu tytuł barona, co podkreśliło jego wyjątkową pozycję w społeczeństwie.

Eddy Merckx Cycles – biznesowa pasja

W 1980 roku Merckx postanowił wykorzystać swoją legendę w biznesie, zakładając firmę Eddy Merckx Cycles. Jego rowery szybko zyskały reputację sprzętu najwyższej jakości, łączącego belgijską precyzję z włoskim designem. Chciałem tworzyć rowery, na których sam chciałbym jeździć – mówił o swojej motywacji. Firma zaczęła od produkcji profesjonalnych rowerów szosowych, które kosztowały od 700 do 7000 euro, ale z czasem rozszerzyła ofertę. Dziś marka jest synonimem luksusu w świecie kolarstwa, a jej rowery używane są przez profesjonalne zespoły i wymagających amatorów.

Rola ambasadora kolarstwa

Merckx nigdy nie przestał być twarzą kolarstwa. W latach 90. trenował belgijską drużynę narodową, a później został członkiem Belgijskiego Komitetu Olimpijskiego. Jego obecność na ważnych wyścigach stała się tradycją – kibice wciąż chcą widzieć legendę, która dominowała na szosach. W 2002 roku został współwłaścicielem Tour of Qatar, pomagając w rozwoju kolarstwa na Bliskim Wschodzie. Jego syn Axel poszedł w ślady ojca, zdobywając brązowy medal olimpijski w 2004 roku, co pokazuje, jak głęboko rodzina Merckxów jest zakorzeniona w tym sporcie. Dziś Eddy nadal uczestniczy w wydarzeniach kolarskich, dzieląc się swoją wiedzą i pasją z nowymi pokoleniami zawodników.

Wpływ na kulturę i dziedzictwo

Eddy Merckx to nie tylko legenda sportu, ale także ikona kultury, której wpływ wykracza daleko poza świat kolarstwa. Jego osiągnięcia i charakter stały się symbolem bezkompromisowego dążenia do doskonałości, inspirując kolejne pokolenia sportowców i nie tylko. W Belgii jest uważany za jedną z najważniejszych postaci XX wieku, co potwierdza tytuł „Największego Belgia” przyznany mu w plebiscycie w 2004 roku. Jego dziedzictwo żyje nie tylko w statystykach sportowych, ale także w pamięci zbiorowej jako wzór determinacji i profesjonalizmu.

Stacja metra jego imienia

15 września 2003 roku w Brukseli otwarto stację metra nazwaną na cześć Eddy’ego Merckxa – De Grote Prijs Eddy Merckx. To wyjątkowe wyróżnienie dla sportowca, podkreślające jego status narodowej ikony. Stacja znajduje się w dzielnicy Woluwe-Saint-Pierre, gdzie Merckx spędził dzieciństwo. Władze miasta uznały, że najlepszym sposobem na uhonorowanie jego osiągnięć będzie trwałe wpisanie go w miejski krajobraz. Dziś tysiące pasażerów codziennie mijają tę stację, przypominając sobie o legendzie belgijskiego kolarstwa.

Obecność w popkulturze

Postać Eddy’ego Merckxa pojawiała się w różnych przejawach popkultury, od komiksów po filmy. W „Asteriksie u Belgów” został sportretowany jako „szybki posłaniec” w pomarańczowej koszulce, co było nawiązaniem do jego kolarskiej kariery. W amerykańskim filmie „American Flyers” z 1985 roku wystąpił jako on sam, utrwalając swój wizerunek międzynarodowej gwiazdy. Nawet w komedii „Przygody Rabina Jakuba” padło zdanie nawiązujące do jego stylu jazdy. Te liczne odniesienia pokazują, że Merckx stał się postacią wykraczającą poza świat sportu, obecną w zbiorowej wyobraźni.

Ciekawi Cię, co to za sklep IT Moda oraz jakie opinie krążą na jego temat? Sprawdź nasze recenzje i dowiedz się, czy warto tam robić zakupy.

Rodzinne tradycje kolarskie

Rodzina Merckxów od dekad jest nierozerwalnie związana ze światem sportu. Pasja do kolarstwa przekazywana jest tu z pokolenia na pokolenie, tworząc niezwykłą dynastię sportową. Eddy Merckx, jako pierwszy, zapisał się na kartach historii tego sportu, ale jego bliscy poszli w jego ślady – choć nie zawsze dokładnie tymi samymi drogami. Rodzinna tradycja to nie tylko wyścigi i medale, ale przede wszystkim specyficzne podejście do treningu, dyscyplina i miłość do roweru, które stały się rodzinnym dziedzictwem. W domu Merckxów sport zawsze był czymś więcej niż tylko zawodem – to sposób na życie.

Syn Axel – kontynuator tradycji

Axel Merckx, urodzony w 1972 roku, od dziecka wzorował się na swoim słynnym ojcu. Jego kariera potoczyła się podobnym torem – został zawodowym kolarzem, reprezentując barwy Belgii na arenie międzynarodowej. Choć nie osiągnął tak spektakularnych sukcesów jak Eddy, jego dorobek jest imponujący:

• Brązowy medal olimpijski z Aten (2004) w wyścigu ze startu wspólnego
• Sześciokrotne zwycięstwa w klasyfikacji najlepszego belgijskiego kolarza Tour de France
• Długoletnia kariera w czołowych zespołach, takich jak Domo-Farm Frites

Po zakończeniu kariery w 2007 roku Axel został dyrektorem sportowym w zespole Hagens Berman Axeon, przekazując swoje doświadczenie młodym zawodnikom. W ten sposób kontynuuje rodzinne tradycje, choć już zza kulis.

Wnuk Luca – sportowiec w innej dyscyplinie

Luca Massó, wnuk Eddy’ego, wybrał zupełnie inną drogę sportową niż jego przodkowie. Jako syn Sabriny Merckx i argentyńskiego tenisisty Eduardo Massó, został hokeistą na trawie. W 2021 roku zdobył złoty medal z reprezentacją Argentyny, wpisując się w rodzinne tradycje sportowych sukcesów, choć w zupełnie innej dyscyplinie. Jego historia pokazuje, że w rodzinie Merckxów liczy się przede wszystkim sportowa pasja, niezależnie od tego, w jakiej formie się przejawia. Luca udowodnił, że można iść własną drogą, zachowując przy tym rodzinne wartości związane z ciężką pracą i determinacją.

75. urodziny legendy

17 czerwca 2020 roku Eddy Merckx, największa legenda kolarstwa wszech czasów, obchodził swoje 75. urodziny. Ten dzień stał się okazją do przypomnienia jego niesamowitych osiągnięć, które na zawsze zmieniły oblicze tego sportu. Kanibal, jak go nazywano ze względu na jego nienasycony głód zwycięstw, wciąż pozostaje wzorem dla kolejnych pokoleń kolarzy. Jego urodziny były świętem nie tylko dla niego samego, ale dla całego świata kolarstwa, które zawdzięcza mu tak wiele. W mediach społecznościowych pojawiły się tysiące życzeń od fanów, byłych rywalów i młodych zawodników, dla których stał się inspiracją.

Uroczystości i hołdy

Z okazji 75. urodzin Eddy’ego Merckxa zorganizowano szereg specjalnych wydarzeń. Belgijska federacja kolarska przygotowała wystawę poświęconą jego karierze, gdzie można było zobaczyć oryginalne rowery, koszulki i trofea z jego największych wyścigów. W Brukseli odsłonięto też tablicę pamiątkową w miejscu, gdzie zaczynał swoją przygodę z kolarstwem. Najbardziej wzruszającym momentem było pojawienie się samego Merckxa na specjalnej gali, gdzie otrzymał złoty medal za wybitne zasługi dla sportu. Jego dawni rywale i przyjaciele ze świata kolarstwa złożyli mu osobiste życzenia, podkreślając nie tylko jego sportowe osiągnięcia, ale też charakter i uczciwość.

Miejsce w historii sportu

Eddy Merckx zajmuje wyjątkową pozycję nie tylko w historii kolarstwa, ale w całym światowym sporcie. Jego 525 zwycięstw w karierze to rekord, który prawdopodobnie nigdy nie zostanie pobity. Był pierwszym i jedynym kolarzem, który wygrał wszystkie pięć najważniejszych klasyków oraz zdobył Potrójną Koronę w jednym sezonie. W plebiscycie na najlepszego sportowca XX wieku zajął wysokie miejsce, przegrywając tylko z takimi ikonami jak Muhammad Ali czy Pelé. Dziś, gdy kolarstwo stało się bardziej specjalistyczne, jego wszechstronne umiejętności wydają się wręcz niemożliwe do powtórzenia. Merckx nie tylko wygrywał – zmieniał sposób postrzegania tego sportu, podnosząc poprzeczkę dla wszystkich przyszłych pokoleń.

Wnioski

Eddy Merckx to postać, która zdefiniowała nowe standardy w kolarstwie szosowym. Jego bezkompromisowa determinacja i wszechstronność sprawiły, że stał się symbolem dominacji w tym sporcie. Jego rekordy, takie jak 525 zwycięstw czy Potrójna Korona, pozostają niepobite do dziś. Merckx nie tylko wygrywał, ale też zmieniał sposób postrzegania kolarstwa, wprowadzając agresywny styl jazdy i nieustanną presję na rywali. Jego wpływ na sport wykracza poza statystyki – stał się ikoną inspirującą kolejne pokolenia.

Kontrowersje związane z dopingiem pokazują złożoność kolarstwa w latach 60. i 70., ale nie umniejszają jego osiągnięć. Po zakończeniu kariery Merckx pozostał aktywny w świecie kolarstwa, zarówno jako biznesmen, jak i ambasador sportu. Jego dziedzictwo żyje nie tylko w statystykach, ale też w kulturze, czego przykładem jest stacja metra jego imienia w Brukseli. Rodzinne tradycje kolarskie kontynuuje jego syn Axel, a wnuk Luca udowadnia, że sportowa pasja w rodzinie Merckxów przybiera różne formy.

Najczęściej zadawane pytania

Dlaczego Eddy’ego Merckxa nazywano „Kanibalem”?
Przydomek „Kanibal” został nadany przez kolegę z drużyny, który zauważył jego nienasycony głód zwycięstw. Merckx jeździł z totalną determinacją, atakując w każdych warunkach i nie pozostawiając szans rywalom.

Ile razy Eddy Merckx wygrał Tour de France?
Merckx wygrał Tour de France pięć razy (w latach 1969-1972 i 1974), co stawia go w gronie zaledwie czterech kolarzy z takim osiągnięciem. W 1969 roku dokonał czegoś wyjątkowego, wygrywając klasyfikację generalną, górską i punktową.

Czym jest Potrójna Korona w kolarstwie?
Potrójna Korona to wygranie trzech najważniejszych wyścigów wieloetapowych: Tour de France, Giro d’Italia i Vuelta a España. Merckx jest jedynym kolarzem, który zdobył ją w jednym sezonie (1974).

Jakie były największe kontrowersje w karierze Merckxa?
Najgłośniejszym incydentem była dyskwalifikacja na Giro d’Italia w 1969 roku za pozytywny test na amfetaminę, choć później została uchylona. Merckx zawsze twierdził, że padł ofiarą błędu proceduralnego.

Czym zajmuje się Eddy Merckx po zakończeniu kariery?
Merckx założył firmę Eddy Merckx Cycles, produkującą luksusowe rowery. Pełni też rolę ambasadora kolarstwa, uczestnicząc w ważnych wydarzeniach sportowych i promując ten sport na świecie.